donderdag 7 februari 2008

Doof het licht

Doof het licht mijn kind,
sluit je ogen en zie de sterren op je leden
verspil je gedachten met dromen
die door de werkelijkheid zo veraf schenen

Bouw je wereld in één nacht
de toekomst ligt in je handen
idealen worden werkelijkheid,
het leven verbreekt haar banden.

Maak je vrienden voor één nacht
vertel hen je diepste wensen
de waarheid zal voor hen toch gesloten zijn
woorden raken slechts haar grenzen.

Doof het licht mijn kind,
leeg je gedachten van alle zorgen
doof het licht
voor jou is er geen nieuwe morgen.

Afscheid

In ieder begin ligt het eind besloten,
in ieder zaad ligt de bloem al vast.
Iedere moeder zal haar kind eens verstoten
het vasthouden wordt voor haar een last.

Maar wij strompelen voort in oneindig lijden,
onze handen nog innig geklemd,
de éénzaamheid straks toch niet te vermijden
de weg achter de horizon nog onbekend

Verzadigd trekken we door ons leven
de vrienden ontvallen ons één voor één
het afscheid bij de geboorte al meegegeven
onze handen vallen langzaam uitéén.

Papa

Kind:""Papa jij bent de sterkste van de hele wereld hè?
Vader:"Natuurlijk mijn kind, maar vertel het maar niet tegen de anderen.

En op een dag zal ze de kamer binnen lopen en vragen:'Pap sinterklaas bestaat niet hè?
Zwijgend zul je knikken en beseffen vandaag sterft het kind een beetje en zet het haar eerste schreden op weg naar ..... ja op weg naar wat!

Geef me de woorden

Geef me de woorden
en ik dicht dat ik van je hou
Geef me de tranen
en ik deel mijn verdriet met jou
Geef me je lach
en ik deel mijn vreugde met jou
Geef me hoop
en ik zal weer in je geloven
Geef me de nacht
en ik zal het licht voor je doven
Geef me je leven
en ik vertel je hoe te sterven

Vertrek

"Mijn gevoelens glijden langs je heen"
De deur op een kier
jou vertrek

De deur piept
en valt
in het slot

Heleen

Zomers trekken door het rijpe graan
jouw gezicht één met het gouden koren.
Zacht blauw in je twinkel ogen
te mooi om met woorden te verstoren.

De aren knakten op onwetendheid,
verstoorde rust begroef de dauw.
De wind lispelde de onmogelijheid
(g)eé'n herfst met jou

Wolken omsluiten mijn gedachten,
bevochtigen mijn roodomrande ogen
Eén seizoen zal ik nog op je wachten,
één winter zal ik de éénzaamheid gedogen.

Bij het bloeien van de jonge bomen
begraaf ik je in het nieuwe lentegraan,
Je was voor mij het hele en d gekomen,
voor jou zal ik alleen verder gaan.

woensdag 6 februari 2008

Kansen komen

Kansen gaan
maar de hoop blijft altijd bestaan.